متولد هفت آبـان هزاروسیصدوهفـتادوچهار شمسی.
من دقیقاً همونی هستم که هیچ کسـی تصورش رو هم نمیکنه. به همون اندازه غیرقابل پیش بینی.
* روزی که تصمیم گرفتم وبلاگ و نوشته هام رو با کلیک کردن روی دکمه ی حذف از بین ببرم ، هیچوقت فکر نمیکردم که ممکنه روزی دلتنگ شم . این خاصیت آدمیزاده نه ؟ دلتنگ چیز هایی میشه که نباید . یا چیزی که دیگه نیست و کاری از دست هیچکس بر نمیاد . من دلتنگم ، عصبیم ، نادمم . اما این چیزها هیچوقت اشتباهم رو جبران نمیکنه و دیگه هیچ نوشته ایی ، هرچند مشابه اون از دست رفته ها ، نمیتونه جای خالی اون ها رو برای من پر کنه . توی مقدمه ی کتاب " خاک غریب " ، نویسنده ، متن زیبایی رو نوشته بود مضمون همین احساسات تکرار نشدنی که هیچ چیز - حتی تکرار دوباره ی اون اتفاق ها - نمیتونند چیزی رو برای شما جبران کنند و من چقدر زیاد به این حرف رسیدم . حرف رو کوتاه کنم ، دوست داشتم بدونید که اینجا یه تاریخچه ی قدیمی نامرئی داره . نوشته ها و احساساتی رو روزی به خودش دید که دیگه نمیشه تکرارشون کرد . همین . *